Alaska (USA)

To urocze dzikie miejsce na mapie świata zobaczyłem z Biurem Podróży, podczas objazdu Kanady i Alaski, w lipcu i sierpniu 2007r. Wspaniałe niesamowite  krajobrazy, zwierzęta chodzące przy drogach, mili ludzie… Trafiłem na łososie wędrujące po raz ostatni, w górę każdego strumienia na tarło. Załączyłem kilka  foto – sam oceń czy Alaska może się podobać.
Foto z lotu samolocikiem nad Mont Kinley wykonał przyjaciel,  kanadyjski dziennikarz (nasz rodak) John Zalewski, którego z tego miejsca pozdrawiam.  Ja nie mogłem – filmowałem.

alaska_039

Zdjęcie 21 z 21

pocztówka z alaski,lodowce alaski,,najwyższy szczyt Ameryki Płn.,alaska, podróżowanie, tramping, trampingi, wędrowanie z plecakiem,

USA. Alaska cz.I, relacja z podróży (na lipiec 2022)

Tekst i foto: Paweł Krzyk

USA, Nome, Alaska

 Nome encyklopedycznie, to miasto w zachodniej Alasce, na południowym wybrzeżu półwyspu Seward, nad Zatoką Nortona, a w sumie nad Cieśniną Beringa, która oddziela kontynent amerykański od rosyjskiej Czukotki w Azji. Obecnie, około 4 tys. mieszkańców, których można odwiedzić przylatując samolotem na przykład z Anchorage. Wprawdzie, patrzą na człowieka, prawie jak na kosmitę, gdy powie się, że

– jest się turystą… z Europy- z Polski…

– I w oczach widać, że nie bardzo wiedzą, gdzie to jest. Chyba, że trafi się na kierowcę taksówki z… Azji- wtedy powie: – wiem… Warszawa!

A propos taksówek, tutaj mają uczciwe, takie same ceny w trzech istniejących taksówkach (za 5 km płaciłem 5 USD).

 Wracając do tego miejsca, gdzie „Bóg jedyny wie, gdzie to jest”…

Nome, dawny i obecny ośrodek eksploatacji złota, obecnie ośrodek handlowy i turystyczny. Bardzo sympatyczne, niezwykle oryginalne miejsce turystyczne, choć wokół pagórkowata tajga z poszarpanymi brzegami morskimi.

Nie wiedząc o tym, podczas zwiedzania nowojorskiego Central Parku, podziwiałem pomnik najsławniejszego, bohaterskiego psa Balto. Tutaj dowiedziałem się o jego historii, która związana jest z walką o ŻYCIE mieszkańców właśnie Nome, podczas epidemii dyfterytu w styczniu 1925 roku. Wtedy liczyło 25 tysięcy poszukiwaczy złota i rdzennych mieszkańców.

Zła pogoda uniemożliwiła użycie samolotu, więc szczepionka została dostarczona pociągiem z Anchorage do Nenana, a ostatni liczący ponad tysiąc kilometrów odcinek trasy miały przebyć psie zaprzęgi. Dwudziestu psich opiekunów ze 150 psami zaprzęgowymi podjęło się próby dostarczenia szczepionki dla mieszkańców. Podczas wyprawy temperatury spadały w nocy do −40 °C, a przy uwzględnieniu siły wiatru temperatura odczuwalna wynosiła −65 °C. W pięć i pół dnia wymieniający się ludzie pokonali trasę, obliczoną na 13 dni (1085 km), stając się bohaterami Amerykanów. Do rangi symbolu został wyniesiony lider ostatniego dojeżdżającego do Nome zaprzęgu, kierowanego przez Gunnara Kassena – pies Balto…

Obecny covid… i …przerażające  miliony zmarłych… Wtedy było to, jakby bardziej romantyczne…

Wyspa Św. Wawrzyńca (St. Lawrence Island)

Savoonga to miasto w rejonie Nome na Alasce . Znajduje się na wyspie św. Wawrzyńca na Morzu Beringa . W 2020 r . populacja Savoonga wynosiła 835 osób. Savoonga została zarejestrowana w 1969 roku i gospodaruje na wyspie wraz z innym miastem, Gambell .

Można się tutaj dostać w dwojaki sposób: na statku wycieczkowym, lub małym samolotem z Nome.

Lokalna gospodarka składa się głównie z polowań na morsy , foki , ryby i wieloryby grenlandzkie . Miasto nazywa siebie „Światową Stolicą Morsa”. Jeszcze do 1963 roku działała tutaj poczta psich zaprzęgów.

Alaska. Półwysep Seward, Misja Brewig

Półwysep Seward to duży półwysep na zachodnim wybrzeżu Alaski, którego najbardziej wysuniętym na zachód punktem jest Przylądek Księcia Walii. Udało mi się odwiedzić jedno z osiedli na półwyspie-Misję Brevig. To miasto w rejonie Nome z populacją około 400-u, w większości inuickich Eskimosów. Nazwa pochodzi od norweskiego pastora luterańskiego Tollefa L. Breviga, Misja Brevig to sucha wioska , co oznacza, że sprzedaż lub posiadanie alkoholu jest nielegalne.

Można tutaj przyjechać w… zimie, aby obejrzeć zorzą polarną. Obecnie również białe noce…

Tragicznie w tej osadzie pamiętana jest pandemia, powodowana wybuchem grypy hiszpańskiej w 1918 roku. Była zdecydowanie najbardziej niszczycielską pojedynczą epidemią choroby we współczesnej historii, zabijając co najmniej 50 milionów ludzi w ciągu 18 miesięcy. W samej Misji Brevig zabiła 72 z 80 mieszkańców w ciągu 5 dni. 72 ofiary pochowano w zamarzniętej ziemi w masowym grobie wykopanym dla nich przez górników i oznaczonym białymi krzyżami. Podobnie jak w innych częściach obu Ameryk po przybyciu Kolumba, rdzenni mieszkańcy Alaski nie mieli genetycznej odporności na jakąkolwiek grypę, stąd takie skutki.

Przejście do następnej relacji: Alaska cz.II

Przejście do poprzedniej relacji: Terytoria Północno-Zachodnie

Przejście na początek trasy: Ontario

USA. Alaska cz.II, relacja z podróży (na lipiec 2022)

Tekst i foto: Paweł Krzyk

Alaska. Anchorage

Anchorage – duże, prawie 300 tysięczne miasto położone w środkowej Alasce nad Zatoką Cooka. Mówią o nim jako o Alasce w miniaturze. Wokół znajduje się wiele atrakcji turystycznych.

 Dla mnie podczas tej podróży była tylko bazą do kolejnych przeskoków lotniczych, dlatego pokazuję tylko fotki z powietrza oraz z lotniska.

To co, skaczemy dalej po Alasce?

Zmieniam bazę z Nome na Anchorage i od razu lot na Wyspy Aleuckie.

Dutch Harbor (Holenderski Port) znajduje się w obrębie Aleutów, a dokładniej na wyspie Amaknak na Wyspach Lisa . Kilometrowa mierzeja rozciągająca się od północno-wschodniego krańca wyspy Amaknak sprawia, że Dutch Harbour jest naturalnym portem, chroniącym statki przed falami i prądami Morza Beringa. Holenderski Port znajduje się w pobliżu jednych z najbogatszych łowisk na świecie i jest wolny od lodu. Warto tutaj przyjechać dla pięknych widoków…

Historycznie, było to miejsce bitwy o Port Holenderski w czerwcu 1942 roku i było jednym z niewielu miejsc w Stanach Zjednoczonych, które zostało poddane bombardowaniu z powietrza przez obce mocarstwo (Japończycy) podczas II wojny światowej.

Kolejnym stopem znów Alaska. Wyspy Kodiak– miasto Kodiak.

Kodiak, dawniej Paul’s Harbour, jest głównym miastem i jedną z siedmiu społeczności na wyspie Kodiak na Alasce . Cały transport komercyjny między społecznościami wyspy a światem zewnętrznym odbywa się przez to miasto za pośrednictwem promu lub linii lotniczej. Populacja miasta wynosi 5581 osób i jest to dziesiąte co do wielkości miasto na Alasce .

Od XVIII wieku miasto było stolicą rosyjskiej Alaski. Zbiory skór wydr morskich doprowadziły do niemal wyginięcia tego zwierzęcia, a w wieku ubiegłym miasto doświadczyło dwóch klęsk żywiołowych: popiołu wulkanicznego z erupcji Novarupta w 1912 roku i tsunami z trzęsienia ziemi na Alasce w 1964 roku.

Po zakupie Alaski przez Stany Zjednoczone w 1867 roku, Kodiak stał się komercyjnym centrum rybackim , które nadal jest ostoją jego gospodarki. Mniejszy wpływ ekonomiczny ma turystyka, głównie ze strony osób poszukujących przygód na świeżym powietrzu. Łosoś , halibut , wyjątkowy niedźwiedź kodiak , łoś , jeleń sitkajski (czarny ogon) i kozy górskie przyciągają na archipelag Kodiak zarówno myśliwych, jak i wędkarzy. Zobaczyć można również wielkie cruisery z tłumami turystów.

Alaska. Wyspy Pribilof, Wyspa Św. Pawla

Wyspa Świętego Pawła, to największa z Wysp Pribilof , grupa czterech wulkanicznych wysp Alaski położonych na Morzu Beringa pomiędzy Alaską a Rosją . Miasto St. Paul to jedyna dzielnica mieszkaniowa na wyspie. Trzy najbliższe wyspy Saint Paul to Wyspa Otter, Saint George i Wyspa Morsa.

Wyspa św. Pawła ma powierzchnię 110 km2. Obecnie ma jedną szkołę, jedną pocztę, jeden bar, jeden mały sklep i jeden kościół- Rosyjski Kościół Prawosławny św. Piotra i Pawła.

Podobnie jak inne Wyspy Pribilof, Saint Paul wznosi się z bazaltowej podstawy. Jej wzgórza to głównie brązowe lub czerwone tufy i hałdy żużlu. Ale przyjechać tutaj warto, nie dla zabytków czy zamieszkałych ludzi, tylko dla tutejszych zwierząt. Nazywają je Wyspami Galapagos Północy. Problemem mogą być: silne wiatry, wilgotność i zachmurzenie, oraz uporczywe letnie mgły.

Żegnam się już z trudno dostępną Alaską. Dzisiaj zapraszam do Utqiaġvik (Barrow).

Utqiaġvik, dawniej znany jako Barrow, to ponad 4 tysięczne miasto, które jest najdalej na północ wysuniętym miastem USA, położone na północnym wybrzeżu Alaski i będące stolicą dystryktu North Slope. Znajduje się na północ od koła podbiegunowego, jest jednym z najbardziej wysuniętych na północ miasteczek na świecie.

Zamieszkują tu Iñupiat , rdzenna grupa etniczna Eskimosów, od ponad 1500 lat. Nazwa miasta Iñupiaq nawiązuje do miejsca zbierania dzikich korzeni.

Dawną nazwę Barrow nadano na cześć Sir Johna Barrowa z Brytyjskiej Admiralicji. W 2016 r. mieszkańcy zmienili nazwę na Utqiaġvik. Inną zarejestrowaną nazwą jest Ukpiaġvik  które tłumaczy się jako „miejsce, w którym poluje się na sowy śnieżne”.

W miesiącach letnich organizatorzy wycieczek oferują zorganizowane wycieczki po okolicy, które mogą obejmować oglądanie niedźwiedzi polarnych, fotografowanie sów śnieżnych, lub poznawanie tradycyjnej kultury regionu… Podróżnicy przylecą też zimą, kiedy wioska nie widzi światła słonecznego przez 67 dni (nie tylko dla zorzy polarnej).

Przejście do następnej relacji: Kolumbia Brytyjska, Sandspit

Przejście do poprzedniej relacji: Alaska cz.I

Przejście na początek trasy: Ontario