USA. Alaska cz.II, relacja z podróży
USA. Alaska cz.II, relacja z podróży (na lipiec 2022)
Tekst i foto: Paweł Krzyk
Alaska. Anchorage
Anchorage – duże, prawie 300 tysięczne miasto położone w środkowej Alasce nad Zatoką Cooka. Mówią o nim jako o Alasce w miniaturze. Wokół znajduje się wiele atrakcji turystycznych.
Dla mnie podczas tej podróży była tylko bazą do kolejnych przeskoków lotniczych, dlatego pokazuję tylko fotki z powietrza oraz z lotniska.
To co, skaczemy dalej po Alasce?
Zmieniam bazę z Nome na Anchorage i od razu lot na Wyspy Aleuckie.
Dutch Harbor (Holenderski Port) znajduje się w obrębie Aleutów, a dokładniej na wyspie Amaknak na Wyspach Lisa . Kilometrowa mierzeja rozciągająca się od północno-wschodniego krańca wyspy Amaknak sprawia, że Dutch Harbour jest naturalnym portem, chroniącym statki przed falami i prądami Morza Beringa. Holenderski Port znajduje się w pobliżu jednych z najbogatszych łowisk na świecie i jest wolny od lodu. Warto tutaj przyjechać dla pięknych widoków…
Historycznie, było to miejsce bitwy o Port Holenderski w czerwcu 1942 roku i było jednym z niewielu miejsc w Stanach Zjednoczonych, które zostało poddane bombardowaniu z powietrza przez obce mocarstwo (Japończycy) podczas II wojny światowej.
Kolejnym stopem znów Alaska. Wyspy Kodiak– miasto Kodiak.
Kodiak, dawniej Paul’s Harbour, jest głównym miastem i jedną z siedmiu społeczności na wyspie Kodiak na Alasce . Cały transport komercyjny między społecznościami wyspy a światem zewnętrznym odbywa się przez to miasto za pośrednictwem promu lub linii lotniczej. Populacja miasta wynosi 5581 osób i jest to dziesiąte co do wielkości miasto na Alasce .
Od XVIII wieku miasto było stolicą rosyjskiej Alaski. Zbiory skór wydr morskich doprowadziły do niemal wyginięcia tego zwierzęcia, a w wieku ubiegłym miasto doświadczyło dwóch klęsk żywiołowych: popiołu wulkanicznego z erupcji Novarupta w 1912 roku i tsunami z trzęsienia ziemi na Alasce w 1964 roku.
Po zakupie Alaski przez Stany Zjednoczone w 1867 roku, Kodiak stał się komercyjnym centrum rybackim , które nadal jest ostoją jego gospodarki. Mniejszy wpływ ekonomiczny ma turystyka, głównie ze strony osób poszukujących przygód na świeżym powietrzu. Łosoś , halibut , wyjątkowy niedźwiedź kodiak , łoś , jeleń sitkajski (czarny ogon) i kozy górskie przyciągają na archipelag Kodiak zarówno myśliwych, jak i wędkarzy. Zobaczyć można również wielkie cruisery z tłumami turystów.
Alaska. Wyspy Pribilof, Wyspa Św. Pawla
Wyspa Świętego Pawła, to największa z Wysp Pribilof , grupa czterech wulkanicznych wysp Alaski położonych na Morzu Beringa pomiędzy Alaską a Rosją . Miasto St. Paul to jedyna dzielnica mieszkaniowa na wyspie. Trzy najbliższe wyspy Saint Paul to Wyspa Otter, Saint George i Wyspa Morsa.
Wyspa św. Pawła ma powierzchnię 110 km2. Obecnie ma jedną szkołę, jedną pocztę, jeden bar, jeden mały sklep i jeden kościół- Rosyjski Kościół Prawosławny św. Piotra i Pawła.
Podobnie jak inne Wyspy Pribilof, Saint Paul wznosi się z bazaltowej podstawy. Jej wzgórza to głównie brązowe lub czerwone tufy i hałdy żużlu. Ale przyjechać tutaj warto, nie dla zabytków czy zamieszkałych ludzi, tylko dla tutejszych zwierząt. Nazywają je Wyspami Galapagos Północy. Problemem mogą być: silne wiatry, wilgotność i zachmurzenie, oraz uporczywe letnie mgły.
Żegnam się już z trudno dostępną Alaską. Dzisiaj zapraszam do Utqiaġvik (Barrow).
Utqiaġvik, dawniej znany jako Barrow, to ponad 4 tysięczne miasto, które jest najdalej na północ wysuniętym miastem USA, położone na północnym wybrzeżu Alaski i będące stolicą dystryktu North Slope. Znajduje się na północ od koła podbiegunowego, jest jednym z najbardziej wysuniętych na północ miasteczek na świecie.
Zamieszkują tu Iñupiat , rdzenna grupa etniczna Eskimosów, od ponad 1500 lat. Nazwa miasta Iñupiaq nawiązuje do miejsca zbierania dzikich korzeni.
Dawną nazwę Barrow nadano na cześć Sir Johna Barrowa z Brytyjskiej Admiralicji. W 2016 r. mieszkańcy zmienili nazwę na Utqiaġvik. Inną zarejestrowaną nazwą jest Ukpiaġvik które tłumaczy się jako „miejsce, w którym poluje się na sowy śnieżne”.
W miesiącach letnich organizatorzy wycieczek oferują zorganizowane wycieczki po okolicy, które mogą obejmować oglądanie niedźwiedzi polarnych, fotografowanie sów śnieżnych, lub poznawanie tradycyjnej kultury regionu… Podróżnicy przylecą też zimą, kiedy wioska nie widzi światła słonecznego przez 67 dni (nie tylko dla zorzy polarnej).
Przejście do następnej relacji: Kolumbia Brytyjska, Sandspit
Przejście do poprzedniej relacji: Alaska cz.I
Przejście na początek trasy: Ontario