La Rioja, Catamarca, Santiago de Estero, relacja z podróży

La Rioja, Catamarca, Santiago de Estero, relacja z podróży (na listopad 2019)

Tekst i foto: Paweł Krzyk

La Rioja (Rioha), jest krainą półpustynną na północnym zachodzie Argentyny u podnóża Andów. Występują krótkie zimy i bardzo gorące lata. Od położonego na zachodzie łańcucha Andów z najwyższym szczytem Monte Pissis (6795 m. …), teren stopniowo się obniża przechodząc w sierrę, a następnie suche pampasy. Właśnie tymi pampasami najczęściej podróżuję, mając po zachodniej strony pasma górskie.

Leżące u podnóża gór Sierra de Velasco, około 150- tysięczne miasto La Rioja, wita postacią bosonogiego wąsacza z dzidą.

 

 

 W niedzielne przedpołudnie poszedłem na mszę świętą w stylu latyno- amerykańskim, do katedry św. Mikołaja z Bari. Niezwykła serdeczność ludzi. Następnie dotarłem na stację kolejową, tyle, że stacji  już nie ma. Zostały budynki stacyjne, ładnie pokryte muralami zbiorniki wodne i stara lokomotywa.

 

 

 Spacer po wyludnionym centrum miasta zakończył się zakupem wina… za 2 USD.

W odległym o trzy i pół godziny jazdy autobusem znajduje się Park Narodowy Talampaya, w którym występują ciekawe turystycznie ściany i formacje skalne, oraz petroglify datowane na 10.000 lat p.n.e. Dowodzi to, że na długo przed pojawieniem się hiszpańskich kolonizatorów ziemia była zamieszkiwana przez miejscowe plemiona. Hiszpańscy konkwistadorzy przybyli tu w XVI wieku.

Obecnie żyją tu głównie z rolnictwa, które w La Rioji występuje jedynie w wąskim pasie wzdłuż rzek i miejscach sztucznie nawadnianych. Uprawia się winorośl, orzechy, oliwki, i bawełnę.

Odpoczynkowy dzień zakończył się pisaniem relacji… przy szklaneczce, (-ach) czerwonego wina Riojanas…

– I jak tu nie zostać pijakiem? Ciekaw jestem, co maja Basia na to powie?

 

 

W Catamarca, stolicy kolejnej andyjskiej prowincji, idąc z plecakiem do hosteliku, w dwóch miejscach mój telefon zrobił fotki. Sądzę, że chyba też byście to zrobili. Pierwsza przy oryginalnych kolczastych drzewach butelkowych, a druga przypominała mi współczesnego Don Kichota.

 

 

Miasto właściwie nazywa się San Fernando del Valle de Catamarca, którą skracają do „Catamarca”. Przed przybyciem konkwistadorów większość obecnej Catamarcy była zamieszkana przez plemię Diaguitas, w tym jego znany z okrucieństwa szczep Calchaquí.

Stolica ma długą historię, gdyż od roku 1558 z powodu ciągłych ataków miejscowej ludności nie miała zbyt wielu mieszkańców. Miasto było kilkakrotnie przenoszone w inne miejsce, i zmieniało nazwę. Przy szóstej próbie założenia miasta, w 1683 roku, Fernando de Mendoza… nadał mu obecną nazwę … Catamarca. Leży u podnóża Sierra de Ambato, nad rzeką Río del Valle.

Spacer po 140 tys. mieście nie był nudny. Przy Placu Centralnym 25- Maja znajduje się bazylika katedralna, dzięki której mogę powiedzieć, że

– dzisiaj zapraszam do argentyńskiej Częstochowy.

Historia „Naszej Pani z Doliny” rozpoczęła się 400 lat temu w grocie, 7 km na północ od Catamarca. Postać ciemnoskórej NMP jest eksponowana w szczycie głównego ołtarza. Pod dachem katedry, za ołtarzem znajduje się piękna kaplica, gdzie przy odrobinie szczęścia można trafić na mszę. Liczne wota świadczą o cudowności tej ok. 70 cm ukoronowanej figurki… Nasza Pani (Dama) z Doliny, jest patronką wielu  okolicznych miast, regionów i krajów. Jej postać jest eksponowana w wielu publicznych miejscach w Argentynie, gdzie mieszkańcy, na przykład modlą się przed podróżą itp.

 

 

W Catamarca istnieje niewielkie Muzeum Archeologiczne, z zabytkami powiedziałbym, podobnymi do wytworzonych przez ludy znajdujące się na północy kontynentu (niestety zakaz zdjęć). W pobliżu warto zatrzymać się przy okazałej fasadzie Klasztoru Franciszkanów … Na straganach zobaczyć można czym się zajmują. Głównymi gałęziami gospodarki jest hodowla: bydła, kóz i owiec; uprawa winorośli, oliwek, cytrusów i tytoniu; oraz górnictwo: złota i srebra…

 

 

 

Z Catamarca do Santiago de Estero, na skutek kłopotów z kołem autobusu, jechałem dłużej o 2 godziny. Byłem zadowolony, że dotarłem do wynajętego apartamentu w sąsiedztwie  dworca autobusowego. Wspaniały widok z 11 piętra na miasto rozłożone na prawym brzegu rzeki Dulce. Ładnie widać piętrowy dworzec autobusowy i nowoczesny stadion piłkarski, na którym w przyszłym roku odbędą się piłkarskie mecze „Copa America”.

380 tysięczne miasto Santiago de Estero zwiedzałem pieszo. Plac San  Martin, Plac Wolności: z fontanną, pomnikiem Manuela Belgrano, katedrą…, oraz kolejne reprezentacyjne budowle z widokiem na jedyny wieżowiec…

 

 

Spodobał mi się deptak z halą targową, gdzie na pewno byłem jedynym, wzbudzającym duże zainteresowanie turystą. Sporo stoisk z różnościami, a to kiełbaski opiekane w cieście i wyglądające jak lody…,

– no i jak się nie skusić?

 

 

 Na targowisku mnóstwo owoców i warzyw potwierdziło widoki z okna autobusowego, że dotarłem do zagłębia rolniczego. Wszyscy chcieli pogadać, ale tylko po hiszpańsku: Polacco, Polonia- poczęstuj się…-ale ile można?

Na stoisku z pamiątkami, wydawałoby się turystycznym, można nabyć oprzyrządowanie dla gauczos (tutejszych kowbojów): lasso, pas z nabitymi monetami…- to na pewno nie było stoisko dla turystów.

 

 

 Smakowicie wyglądające knajpki na markecie oferowały przede wszystkim gigantyczne kanapki Milanesa, które posiadają wewnątrz płaty mięsne z wołowiny, kurczaka lub mielonego mięsa…, mniam- za2,5 USD.

Tego kwiatka z gigantycznego kaktusa „kandelabrowego” ofiaruję moim sympatykom, oraz tym, którzy wirtualnie podróżują ze mną po argentyńskich opłatkach z dala od turystycznych szlaków.

 

 

Niżej mapka trasy

 

 

 

Przejście do następnej relacji: Tucuman, Salta…

Przejście do poprzedniej relacji: Neuquen, Santa Rosa,… do Cordoby

Przejście na początek trasy: Chubut, Półwysep Valdez