Sierra Leone, relacja z podróży.

Relacja z podróży.

Tekst i zdjęcia: Paweł Krzyk

Szczegóły organizacyjne znajdziesz w : Sierra Leone-informacje praktyczne (kliknij). Do Sierra Leone wjechałem droga lądową od strony Konakry w Gwinei.. Rozpocząłem podróż  o 8-j rano, po napełnieniu się taksówki. Ja wykupiłem dwa bilety, aby jechać normalnie na siedzeniu obok kierowcy. Zwykle to jedno siedzenie zajmują dwie osoby, z tym że ta druga ma dźwignię zmiany biegów… pomiędzy nogami. Taksówka jest w niezłym stanie. Jedzie się przez nieco ponad 300 km przez 6 godzin. Droga po stronie Gambii posiada odcinki prawie bez asfaltu, gdzie prędkość jazdy spada do kilku kilometrów na godzinę, a czerwono- pomarańczowy kurz… jest wszędzie, nie tylko na poboczu. Granica jak zwykle: czyli sznurek z „farfoclami” w poprzek jezdni, i budka z boku. Bronię się przed nachalnością i policjantami łapówkarzami,  nierozumieniem ich języka. Nie było to trudno po stronie francuskiej, ale po drugiej z angielskim, mówiłem bardzo koślawo, coś tam o podróżującym emerycie… W każdym razie było to skuteczne…  , a pozostali miejscowi, płacili …jak leci. Po przekroczeniu granicy droga staje się prawie autostradą, i prędkość wzrasta do ponad 100 km/h. Na załączonych zdjęciach pokazuję:  budynki wiejskie i szkołę przy drodze.

O mojej pierwszej nocy w Freetown napisałem tutaj: pokój na godziny (kliknij). Kolejne dwie spędziłem już w schronisku młodzieżowym YMCA w centrum miasta. Ta nazwa oznacza skrót od: Young Men’s Christian Association.  Freetown ( w tłumaczeniu wolne miasto) jest ok. milionowym miastem, rozlokowanym nad Atlantykiem na wzgórzach. Jest stolicą nieco ponad 6 milionowego państwa, byłej kolonii brytyjskiej. Pierwszymi jego mieszkańcami byli przesiedleni tutaj , w końcu XVIII wieku przez Brytyjczyków, wyzwoleni niewolnicy. Charakterystycznym miejscem dla Freetown, jest rosnące w centrum miasta 500-letnie potężne Drzewo Bawełniane (Cotton Tree). Jest tym samym tutaj, co Plac Czerwony dla Moskwy, czy Pałac Kultury dla Warszawy. W jego sąsiedztwie zamieszkali pierwsi przesiedleni niewolnicy. Obok znajduje się małe, lecz warte zwiedzenia Muzeum Narodowe (wstęp co łaska). Miasto posiada kilkanaście kościołów chrześcijańskich. Na zdjęciach pokazuję to drzewo, oraz otoczenie  jednego z kościołów przy nabrzeżu.

W niedzielę miałem nieco czasu i postanowiłem udać się na mszę świętą do Katedry Katolickiej. Nie zawiodłem się: msza dwu godzinna, z płomiennym ekspresyjnym kazaniem czarnego kapłana- z silną gestykulacją prawie krzykiem, oraz powtarzaniem przez wiernych jego niektórych słów. Jeżeli dodać do tego żywą afrykańską muzykę, również z bębnami, rytmicznymi śpiewami i prawie tańcem słuchaczy oraz kapłanów, to wychodzi …religijna fiesta. W centrum znajduje się kilkadziesiąt budynków państwowych, w tym na wzgórzu niedostępne: Pałac Prezydenta i Parlament. Nie sądź jednak, że to posiadający również diamenty, bogaty kraj. Tuż za kilkoma ulicami centrum są już kolejne uliczki, również nieutwardzone, i takie… typu ogólno afrykańskiego. Idąc ulicę dalej dochodzę do nabrzeża i przecieram oczy, gdyż trafiam na … slumsy. Przed wejściem do nich przechodzę przez fabryczkę lodów. Wyglądało to tak: duża ciemna nora wysokiej hali z brudem i czym chcesz… Na pewno w środku dużo ludzi i jeszcze więcej chłodziarek. Nie zrobiłem zdjęć, ale uzyskałem zgodę na wejście. Za nią stały duże gary, w których gotowano to coś, co po zamrożeniu i rozlaniu do foliowych kubków jednorazowych, było lodami. Lody te od razu po schłodzeniu, wyjeżdżały w pojemnikach na głowach, na duże targowisko znajdujące się na sąsiednich  ulicach. Na załączonych fotkach masz ulicę mieszkalną, oraz widok na „nadmorskie budynki mieszkalne”,  z głównym meczetem Freetown za nimi.

W tym dużym mieście można znaleźć też ładne budynki kolonialne, pamiętające jak sądzę, początki istnienia tego XIX- wiecznego miasta byłych niewolników. Znalazłem je na Podemba Rd. Na tej samej ulicy sfotografowałem tę matkę z synem, przenoszących na głowach stertę  koszyków z węglem drzewnym.

W pobliżu małej hali z wyrobami rękodzielniczymi ,sfotografowałem to stoisko z … różnymi kawałkami drzewa, luzem, popakowanych w woreczki i butelki, oraz w zalewie. Zaciekawiony spytałem o przeznaczenie, tego… opału. Usłyszałem dowcipną odpowiedź, że jak będę miał problem z… kobietą, lub  z żołądkiem, to te wywary mi mogą pomóc. To po prostu  jakaś odmiana miejscowych afrodyzjaków ( nie mam zielonego pojęcia z czego, gdyż wymienili mi kilka nazw w językach plemiennych). Kolejne zdjęcie zrobiłem ukradkiem. Przedstawia bardzo popularną uliczną garkuchnię, z której serwuje się w całym regionie, zwłaszcza posiłki w południe i wieczorem. Są to najczęściej ryż lub makaron, polany jakimś sosem (czasem z małymi kawałkami mięsiwa). Zwykle jedzenie następuje z talerza,  palcami lub łyżką stołową. I tu najciekawsze, gdyż te talerze myje się w dwóch większych miskach z zimną wodą , i bez jakichkolwiek środków do mycia.. Do pierwszej wkładają talerze po spożyciu również z resztkami , i po ich opłukaniu dwoma ruchami w tej brązowej breji, są płukane w drugiej misce, która po chwili ma kolor podobny do tej pierwszej. To właśnie dlatego kategorycznie nie zgadzają się na fotografowanie. Nie jestem brzydliwy, ale nie skusiłem się na te posiłki. Jadłem je owszem ale w restauracyjkach, tam przynajmniej nie widziałem kuchni.

Ostatnie zdjęcie przedstawia nietoperze, które są we  Freetown wielkości dużych ptaków, i wiszą sobie w dzień na drzewach zaniedbanego Viktoria Park,  oraz na Cotton Tree. Jeżeli spojrzysz o zmierzchu w górę, zauważysz ich całe dziesiątki tysięcy. Może dlatego nie ma we Freetown zbyt wielu owadów, a i muchy prawdziwe utrapienie w innych krajach regionu, tutaj są spotykane w niewielkich ilościach. Obok załączyłem mapkę. dotychczasowej trasy.

Następnej relacji szukaj w Liberii (kliknij).

Przejście do poprzedniej relacji: Gwinea.

Przejście na początek trasy: Gambia.