Estonia, relacja z podróży.

Tekst i zdjęcia: Paweł Krzyk

Estonia jest państwem w Europie Północnej nad Morzem Bałtyckim. W długiej historii tych ziem główną rolę odgrywali: plemiona fińskie, niemiecki zakon kawalerów mieczowych, Skandynawowie i Rosjanie. Przez wieki, obecne ziemie estońskie znajdowały się pod silnym wpływem kultury niemieckiej. Po powstaniu państwa estońskiego po I wojnie światowej, już w czasie II wojny światowej stali się częścią ZSRR. Estończycy odzyskali niepodległość po upadku ZSRR w 1991 roku. Razem z nami w 2004 roku wstąpili do Unii Europejskiej. Informacje organizacyjne dotyczące zwiedzania Estonii, pokazałem w Informacjach praktycznych. Do Tallina, stolicy Estonii, przypłynąłem na pokładzie promu „Romantica” z początku maja 2015 roku, w czasie podróży po północno- wschodnich krajach bałtyckich. Wchodząc do portu, z pokładu wielgachnego promu mam wspaniała panoramę na miasto: od wieży telewizyjnej z lewej strony, grupkę nowoczesnych wieżowców i najciekawsze stare miasto- z lasem wież kościołów.

Do mojego Hostelu Red Emperor dotarłem pieszo. Mój sposób podróżowania, dotychczas samotny, ulega zmianie. Mam przyjemność dołączyć w Tallinie do czteroosobowej grupki przyjaciół, z którymi będę wędrował także przez dwa kolejne kraje. Dwa dni w Estonii polegały na zwiedzeniu wyłącznie stolicy. Ten kraj nie jest zbyt wielki i właśnie stolica jest najciekawszym turystycznie miejscem. Jest krajem przemysłowo-rolniczym, w którym coraz większe znaczenie ma turystyka. Najpierw spacerujemy wraz z licznymi turystami, po starym mieście: górnym i dolnym. Urokliwe uliczki z niezbyt wysokimi domami krytymi czerwoną dachówką, pamiętającymi ubiegłe lat dziesiątki i całe stulecia. Patrząc z punktów widokowych: z blanków starych murów obronnych i baszt, zauważysz wiele wysokich wież kościelnych. Kościoły różnych wyznań: protestanckich, rosyjskiego prawosławia i katolickie.

Wyróżniają się wieże i baszty w średniowiecznych murach obronnych. Zachowały się na kilku odcinkach mury, pamiętające czasy panowania niemieckiego rycerskiego zakonu kawalerów mieczowych (XIII-XVI wiek). Baszty posiadają różne kształty. Przewrotne i zabawne nadawano nazwy poszczególnym basztom, wieżom i bramom wjazdowym. W wieży dziewiczej przez wieki były lochy dla upadłych panien. Ta z drugiego zdjęcia jest nazywana grubą Małgorzatą i znajduje się przy jednym z wejść od strony portu. Otrzymała nazwę ze względu na potężne kształty…

W licznych sklepach pamiątkarskich nie sposób nie zauważyć, że to kraj nadbałtycki, gdyż gdzie nie spojrzysz, tam oferują ci wyroby z bursztynu. Zauważysz także wpływy rosyjskie, chociażby po… babuszkach- postacie wkładane jedna w drogą do coraz mniejszych. Głównymi narodowościami w Estonii są obecnie: Estończycy (ok.69%) oraz Rosjanie (ok.26%). Mieszkańcy tego kraju, zwłaszcza starsi, znają języki: swój własny i rosyjski, ale tego ostatniego nie chcą używać. Wśród młodzieży popularnym jest język angielski. Smakowały mi, oferowane na ulicy ze specjalnych „wozów drewnianych” zasmażane migdały i orzechy. Najlepsze były migdały o smaku czosnkowym (jako zakąska).

W pobliżu centrum znajduje się park miejski, w którym wartym zwiedzenia jest wyniosły barokowy Pałac Kadrioru (Kadriorg). Pałac zbudowano za czasów kiedy Estonia była we władaniu imperium rosyjskiego, na polecenie cara Piotra I. Car Piotr I zamieszkał w budynku obok i umarł przed zakończeniem budowy. Obecnie Kadrioru jest estońskim muzeum sztuki . Nad brzegiem morza w parku zobaczysz „Rusałkę”, okazały pomnik w kształcie anioła, który wzniesiono na początku XX wieku, dla uczczenia zmarłych 170 marynarzy z okrętu o tym samym imieniu- zatonął w drodze do Finlandii.

Reprezentacyjnym i jednym z najładniejszych zabytków z licznymi kopułami, jest sobór prawosławny pod wezwaniem Aleksandra Newskiego. Ciekawostką w Tallinie, również w innych krajach bałtyckich, jest Bractwo Czarnogłowych. Było to elitarne stowarzyszenie, które od XIV do XIX wieku skupiało bogatych i jednocześnie nieżonatych obywateli miasta. Ostatnią siedzibą tallińskiego bractwa była renesansowa kamienica przy ulicy Pikk 26 (foto). Profil murzyński w herbie nawiązuje do dowódcy jednego z legionów rzymskich św. Maurycego (III wiek). Ten kupiecki patron krajów bałtyckich odmówił złożenia ofiary bogom, czym wydał na siebie karę śmierci (podobno pochodził z Afryki).

Podoba mi się niewielki pomnik dwóch chłopców pod parasolką. W niewielkim sklepiku odkryłem niewielkie muzeum i sklep z wyrobami marcepanowymi. Skojarzyła mi się dziecięca usypianka, w której… marcepanową królewnę… myszka zjadła. Ja takich obrazków jak na zdjęciu, nie mógłbym skosztować, gdyż sklep ich nie oferował a w muzeum były w przeszklonej gablocie.

Oczywiście dysponując czasem, masz wiele innych możliwości zwiedzania… Ten kraj jest bliskim i łatwo dostępnym, więc nie rozpisuję się- zajrzyj do licznych przewodników. W trzecim dniu, późnym popołudniem zwiedzałem już Rygę, stolicę Łotwy. To tylko nieco ponad cztery godziny jazdy w wygodnym autobusie z Tallinado Wilna.

Przejście do następnej relacji : Łotwa.
Przejście do poprzedniej relacji: Wyspy Alandzkie
Przejście na początek trasy: Szwecja